Coraz częściej w naszym codziennym otoczeniu możemy się spotkać z pojęciem „spółdzielni socjalnej”. Ten specyficzny rodzaj działalności gospodarczej jest uregulowany w ustawie z dnia 27 kwietnia 2006 r. o spółdzielniach socjalnych (Dz.U.2020.2085 t.j.), a w zakresie spraw nieuregulowanych stosuje się ustawę prawo spółdzielcze.
Przedmiotem działalności takiej spółdzielni jest zatem prowadzenie przedsiębiorstwa opartego na osobistej pracy członków i pracowników tej spółdzielni. Specyficzną cechą pracowniczą, do których jest skierowany ten rodzaj działalności gospodarczej to przede wszystkim osoby w jakiś sposób wykluczone ze społeczeństwa lub żyjące w ubóstwie bądź nieporadne tj. bezrobotni, osoby uzależnione i niepełnosprawne.
Ustawodawca wprowadzając ten rodzaj działalności miał na celu głównie odbudowanie i podtrzymanie umiejętności uczestniczenia w życiu społeczności lokalnej i pełnienia określonych ról społecznych w miejscu pracy, zamieszkania lub pobytu. Tym samym, w pewnym stopniu zamierzeniem takiego działania jest wskazanie nowej drogi życiowej tym osobom poprzez pewnego rodzaju działania mające skłonić je do podjęcia samodzielnego podjęcia świadczenia pracy na rynku czy wskazanie pewnych możliwości bądź nabycie umiejętności, które mogły by także same wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.
Ustawodawca również wskazuje pewne uwarunkowania, na których taka spółdzielnia może się opierać, a mianowicie prowadzić działalność w zakresie społecznym i oświatowo-kulturalnym czy to na swoją rzecz bądź środowiska lokalnego. Może również prowadzić działalność ze sfery społecznie użytecznej ,w zakresie zadań publicznych określonych w ustawie o działalności pożytku publicznego i wolontariatu. Liczne uproszczenia jej działania i dotacje publiczne sprawiają, że coraz częściej w lokalnych społecznościach powstaje ten model działalności gospodarczej.